Iets met de tijd vliegt..

Het is ongelofelijk hoe snel de dagen hier gaan. (Om maar te bedenken dat ik hier dinsdag alweer 3 weken zit.) Werk, strand, nieuwe mensen, feestjes, nog meer nieuwe mensen, kater, zon, wijntjes, happy hours, afscheid (nu al ja), en zo kan ik nog wel even door gaan.

Ondertussen voel ik me hier al ongeveer een local (op het feit dat ik blond haar, blauwe ogen en 2 meter aan benen heb na). Grappig om te zien hoe snel dat gaat, wanneer we in de auto zitten of ergens rondlopen en een groepje ‘typische toeristen’ zien met grote rugzakken, wandelschoenen (MET) witte hoge sokken, zonnehoedjes en I love Aruba shirtjes vergeet je even dat je zelf ook ongeveer 8500 kilometer van thuis af zit.

Ook de lokale bevolking blijft je verbazen, uiteraard inmiddels gewend aan het slome en maximale rustige werken van de mensen hier, maar toch. Afgelopen vrijdag weer onze vrije dag en dus vroeg op, ging met wat moeite aangezien de avond daarvoor ook erg gezellig was (net als de meeste avonden trouwens..) 09:30 richting Oranjestad om even te winkelen en beetje rond te kijken. Ook moesten we 'even' langs het postkantoor om een pakket op te halen voor Noëll. Dag daarvoor ook al geprobeerd, maar het postkantoor was (net als de meeste andere winkels) dicht omdat het de dag na Aruba dag (Sint Patrick’s day) was. Er werd ons verteld dat het ook nog wel tot maandag kon duren voordat hij weer open was maar dat niemand dat wist. Dus….

Maargoed, vrijdag ochtend zat 'iedereen' weer fris en fruitig achter het loket. Op het moment van binnen stappen zag ik onze vrije dag al aan ons voorbij gaan de stoeltjes die dienen als wachtkamer waren rijen dik bezet. En van de 12 lokketten waren er denk ik 4 in gebruik. Maar het leek mee te vallen. Keurig in de rij voor het pakket, na kwartiertje waren we aan de beurt en was het pakket al gezien. Vervolgens vraagt de beste man of wij plaats willen nemen in de rij naast ons om even de kosten te betaling, want nee dit kan absoluut niet aan het zelfde loket! In de andere rij gaan staan en hier na even wachten betaald. Verteld de debetreffende mevrouw dat we na het akkoord van betalen weer in de andere rij mogen aansluiten om het pakket op te halen. (??????!!!!!!)
Ongelofelijk, wat een logica. Ding dat zeker is is dat men hier totaal niet systematisch te werk gaat. En ik begrijp waarom iedereen zegt dat naar de bank, het postkantoor en het gemeentehuis gaan niet samen gaat op 1 dag. (Om maar even te bedenken dat je dus 3 weken verder zou zijn om alleen al een pakket te halen, geld te storten en een persoonsnummer aan te vragen aangezien de meesten hier maar 1 dag per week vrij zijn.) Maar na vol verbazing en een beetje opgefokt te reageren op deze opdracht kregen we uiteindelijk van deze mevrouw het pakket en konden we gaan.

Vervolgens een heerlijke middag op het strand gehad, fijn dat je even niet aan de tijd hoeft te denken en al helemaal niet aan werk! In het avondzonnetje een dutje gedaan, en om 6u richting de bar voor happy hour. Erg gezellig, en rond 8u toch maar besloten richting huis te gaan. Drankjes en eten gehaald en weer een goeie avond gehad..

Ook met werken maak je hier genoeg leuke dingen mee. Aangezien er vanaf 14:00u ongeveer altijd wel ergens happy hour is regelmatig mensen te eten die al lekker op weg zijn. Zo werken wij in het restaurant waar ik werk met een concept waarbij de gast bij aankomst o.a. een formulier krijgt, alle gerechten op de menu kaart zijn genummerd en het nummer van het gerecht dat de gast wenst te hebben dient te worden ingevuld op het formulier. Ook kan hier worden ingevuld hoe de gast het vlees gebakken wil hebben. Hier staat dan ook boven de kolom: m/mr/wd/ etc. Echter dacht een groepje Amerikanen afgelopen woensdag dat dit betekende dat je je naam moest invullen.
Ik stond bij de kassa om de bestelling in te voeren en naar de keuken te sturen en zag dingen als ‘Peta en Jenni’ in deze kolommen staan. Oke.. Collega erbij gehaald en gevraagd of zij misschien wist wat voor speciale Amerikaanse kookstijl dit was. Die keek mij met net zulke grote ogen aan, en dus maar besloten even terug te gaan naar de tafel. Toen ik vroeg wat men bedoelde met ‘ik wil mijn vlees Jenni gebakken hebben’ zaten ze me aan te kijken alsof ik een gigantisch goed en spannend verhaal aan het vertellen was, waarna ze allemaal begonnen te schaterlachen en zichzelf excuseerden met het feit dat ze net 3u happy hour achter de rug hadden. (De gemiddelde leeftijd van dit gezelschap lag rond de 60, iets met jong geleerd is oud gedaan?!)

De wifi is op dit resort ook zo wisselvallig als het weer in Nederland, tijdens het skypen zijn de personen in kwestie regelmatig in blokjes te zien. Zaterdag even skype contact met de kantine, ontzettend leuk iedereen en de gezellige sfeer weer even te zien.

Nadat ik vandaag ochtend en middag dienst heb gedraaid op werk en wou beginnen aan een nieuw verslagje lag de wifi er alweer uit. Even naar receptie gehobbeld om te vragen hoe en wat, en er wordt net zo makkelijk gezegd dat de persoon die er de afgelopen dagen aan gewerkt heeft hier op het resort van het dak af is gevallen en zijn klus dus nog niet volledig heeft afgemaakt. Oke dan…..
Die betekend ook vrij weinig tot niets voor hen dus haha.

Al met al nog altijd gigantisch aan het genieten. Vanochtend om 07:00u de deur uitgestapt richting werk, in hemdje en korte broek want het was al 25 graden. En dit boekwerk lig ik nu in de zon in bikini onder het genot van een flesje wijn, wat cocktails en goed gezelschap te typen. Heerlijk! Vanavond uiteten en een avondje Moomba beach (strand feestje) op het programma, en morgen weer lekker strand en werk.

In Nederland ook steeds betere (maar uiteraard enorm wisselende) temperaturen? Hoop dat met jullie ook alles goed gaat! Fijne week toegewenst!

Liefs,