Hello goodbye, maar dan andersom.

Dat was het.. Onwerkelijk, nog niet te geloven en het besef laat ook nog even op zich wachten. Mijn laptop staat nog op Arubaanse tijd, en die geeft aan dat het nu iets voor 2 is. Zo voelt het ook, vandaag tot 2u geslapen na een fantastische suprise- welcome home party.

Laatste dagen op Aruba eigenlijk vooral gedaan waar de meeste mensen voor naar Aruba komen, namelijk; de hele dag niks doen en met je bakkes in de zon liggen. Zwembad, strand, en af en toe even langs Oranjestad om de laatste dingen te halen. Ook stond de laatste week in zn algemeen al in het teken van afscheid nemen. Dinsdag, woensdag en donderdag mensen naar het vliegveld gebracht, waarna ik zondag samen met Rosalie er zelf ook aan moest geloven. Na een heftig afscheid op de Arubaanse luchthaven en een op zich rustige vlucht landen we na bijna 12 uur weer op Schiphol Amsterdam.
Heel onwerkelijk om ineens weer in Nederland te zijn terwijl je 'gister' nog aan de andere kant van de wereld zat.
De koffers waren er al snel, douane deed ook niet zo moeilijk en daar was het moment van de deuren. Zenuwachtige blikken van mensen die hun focus volledig op de schuifdeuren hebben om te kijken of het hun geliefde is die het deze keer naar buiten kwam wandelen. En daar stonden ze hoor! Met ballonnen, tulpen, een opblaas cactus en de vlag waren pa, ma Irene en Tjeerd naar Amsterdam gereisd om mij op te halen en weer veilig naar de Zwolsche thuishaven mee terug te nemen. Na het afscheid nemen van Roos en Juud (die ook naar het vliegveld was gekomen!) nog even wat gedronken met de familie en geprobeerd te realiseren dat het nu toch echt over was.

Eenmaal thuis aangekomen volgde de volgende verrassing, reden de straat in en ik zag voor het huis een gigantisch groot wit spandoek staan; 'Met bikini op je lijf gebrand veilig terug in Nederland'. Echt super leuk gedaan. Bij het uitstappen kwam Judith gevolgd door de nieuwe (bijtgrage) pup op me af gestormd. Nog een leuke verrassing.
Wezen lunchen met de familie en daarna het bericht van mama of ik het oke vond om na het eten savonds nog even met Erik en Diana wat te gaan drinken omdat die me graag nog even wilden zien voor de vakantie. Helemaal prima en akkoord. Vervolgens met moeders richting de Jumbo om even boodschappen te doen. Ze deed nog al moeilijk en liep aan te dringen dat ik beter even kon gaan slapen 'voor het geval er nog mensen langs kwamen savonds.' Of terwijl; ga alsjeblieft niet zeggen dat je mee wilt naar de winkel. Ook in de supermarkt was het een rare gewaarwording want op de vraag; 'wat ben je van plan met al die wijn' kreeg ik een ietwat geïrriteerd antwoord dat ik maar even niets meer moest vragen. (Okeoke.. spannend. Wat is hier gaande). Daarnaast tevens ook mn ogen uitgekeken naar de prijzen, hoe je op Aruba 2,10 voor een pak Jumbo ijsthee betaald ben je hier momenteel 0,55 cent kwijt, haha.
Eenmaal thuis aangekomen werd me gevraagd of ik de 15/20 mooiste/leukste foto's met herinneringen wou uitzoeken en versturen omdat mama deze nodig had voor een werk presentatie van volgende week, met enige verbazing waarom het zo overhaast en wel direct moest braaf wat foto's uitgezocht en geheel onwetend naar mn ma gestuurd.

Na wat drankjes met en bij Erik en Diana vielen echter alle puzzelstukjes op zijn plaats. In plaats van bij ons eigen huis stopten we ongeveer 1 kilometer eerder waar ook familie woont. 'Wat gaan we hier doen?' Er moest nog even wat worden opgehaald. Waarna de deur voor me open werd gedaan en ik werd verzocht in mijn volgende taxi te stappen. Beter gezegd;
Een aanhangwagen met blauw zeil en daarop een grote bruine kano versierd met grote hoeden, palmbladeren, vuurwerk en een peddel. Zelf leek ik ook een wandelende kerstboom en pa, oom, tante en neef hadden de grootste schik.

Toen we de straat inreden zag ik allemaal mensen voor het huis onder het spandoek en naast een nieuw opgehangen spandoek staan, hoe dichter we in de buurt kwam hoe verbaasder ik werd. Mensen waarvan ik écht niet had verwacht dat ze daar zouden staan trof ik daar. In plaats van de in de eerste instantie alleen verwachte familie en wat vriendinnen, trof ik daarnaast ook nog mn team, andere lui van de voetbal, kennissen en mensen van de wintersport aan. ZO verrast!!
Het viel stil en ik zat maar in die kano, terwijl er werd verwacht dat ik wat zou gaan zeggen. Het enige wat ik toen kon uitbrengen was; ik heb even geen idee wat ik moet zeggen. Binnen en achter buiten het huis trof ik de mooie reeks foto's die ik zelf die middag geselecteerd had aan. Verder was het binnen en buiten versierd met palmbomen, slingers, gezellige muziek, drankjes, en heel veel lieve en mensen. Het was een enorm gezellige avond, en een meer dan geslaagde suprise welcome-home party.

Bedankt pap, mam, Juud, Erik, Diana, Rubert, en iedereen die in de organisatie zat en is langs gekomen! Ik had me geen mooier thuis komen kunnen wensen..

Aruba is nu (fysiek) dan ook echt afgesloten. Al zal het in de foto's, verhalen en gedachten altijd nog doorleven, en wonen we straks met de hele club in Groningen. Ik ben ontzettend blij en dankbaar voor de mogelijkheid die ik heb gehad om naar dit eiland af te reizen. Alle ervaringen die ik heb opgedaan, mensen die ik heb leren kennen en de prachtige tijd die ik heb gehad.

'Tranen gelachen, onnozel gedaan. En tenslotte tevreden.. Het licht uit gedaan.'
Ayo Aruba, je was geweldig! En ik ga je weer zien.


Liefs,
Anne