1 week samenvatten in 1 titel: onmogelijk

1,5 week op Aruba en ik begin te begrijpen waarom alle bloggers op waarbenjijnu hun tweede verslag meestal beginnen met: ''het voornemen om iedere week minstens 1 verslag te plaatsen is al mislukt''.
Want wat ben je druk met van alles en nog wat! Zoveel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, contact met thuis, beginnen op het werk, etc, etc.

De eerste paar dagen heel veel last gehad van mijn jetlag, rond 22:00u Arubaanse tijd kon ik mijn ogen echt niet meer openhouden wat er voor zorgde dat ik om 06:15 meestal alweer klaar wakker was. Maar na een aantal avonden raakte ik steeds meer gewend aan het ritme hier, en inmiddels is ook mijn lichaam helemaal gewend! Althans.. Mijn huid heeft nog wat moeite met het klimaat hier, het is echt iedere 15 minuten smeren en je checkt wel 100 keer of je alles ook daadwerkelijk hebt ingesmeerd. Na de eerste keer flink verbranden uiteraard. Na een heerlijk 1e dagje strand kwam ik thuis als een rood gevlekte koe. Op het strand heb je al helemaal niet door dat je verbrand, aangezien er constant een heerlijk briesje waait op dit eiland. Maar goed, zo wordt je er wel mooi tussen uit gepikt als nieuweling wanneer je op stap bent, en dat zorgt weer voor wat nieuwe contacten!

Precies 1 week geleden 1e feestje op Aruba gehad, en dat was een beste. Heel relaxed aan een buiten-bar bij mensen thuis drankjes doen en daarna mooi op stap, eens even kijken wat het uitgaansleven op Aruba te bieden heeft! Deze avond begon al met de ene na de andere verbazing. Voordat we op stap gingen eerst nog even 'snel' met Jaimy naar supermarkt om wat drankjes te halen. Echter toen wij weer huiswaarts wilden gaan startte de auto niet. (Ook niet heel verrassend want aan iedere auto die op dit eiland rond rijdt mankeert wel iets.)
Na een poosje wijs onder de motorkap kijken kwam een lokale man ons helpen. Hij wist zeker dat het met de accu te maken had en we konden wel even met hem mee rijden om een nieuwe accu te halen. Dus wij met goede hoop de auto ingestapt om vervolgens het halve eiland over te crossen naar een huis. Voor dit huis stoppen we, de beste man schreeuwt iets naar binnen en er komt een jongen naar buiten die net zo makkelijk in stapt en even mee gaat. (Zo makkelijk gaat dat hier, je wordt gewoon van huis opgepikt om even een auto van iemand anders te gaan maken zonder dat je van te voren even wordt gebeld. Zonder te vragen waarom hij mee moet stapt hij in en gaat mee terug naar onze auto.)
Onderweg vraagt meneer wat wij op het eiland doen. Jaimy op vakantie en ik hier aan het werk. Na enkele dingen te vertellen over onze opleiding en werk etc. meld deze beste man dat hij 'Ook voor een deel een diploma had'. Al grijnzend werd de conversatie voortgezet, want wij probeerden ons voor te stellen hoe je voor een deel een diploma kunt hebben. Terug aangekomen en wat gepruts onder de motorkap en de auto deed het weer. Inmiddels 1,5 uur verder komen we weer bij onze appartementen aan.
Snel douchen en op stap. Maar nog steeds had de auto er geen zin in, allemaal klaar om te gaan en weer wou hij niet starten. Dus maar met de auto van Noëll (buurmeisje!). Deze valt echter tijdens het rijden wel gewoon uit, rijden met 50 over de weg en ineens valt de auto stil. Ik begin langzaamaan te begrijpen waarom er hier veel ongelukken gebeuren..
Al zal dit vast niet alleen door mankementen aan auto's komen, aangezien iedereen (!) hier ook met drank op rijdt. Zo als in Zwolle (en de rest van NL) de pleinen in de stad vol staan met fietsen, zo staan hier de parkeerplaatsen voor de kroegen en uitgaansgelegenheden vol met auto's.

Ook boodschappen doen is hier net zo makkelijk, ik stapte de eerste beste supermarkt in en dit deed me wel verdacht veel denken aan mijn oude werkplek. En ja hoor, het enige verschil is dat deze winkel de Superfood heet, verder is alles het zelfde als bij de Jumbo. De mandjes, het lettertype en de kleuren op de borden, de producten, etc. Ik hoef dus in ieder geval niets van thuis te missen:).
Het eten op Aruba is sowieso su-per goed. Op het strand in de zon genieten van een Amstel Bright in combinatie met een chicken-quesadillas en goed gezelschap, een waar vakantiegevoel!

Maar 'helaas' zijn we hier niet voor een vakantie. Al voelt dat nog wel een beetje zo. Afgelopen zondag mijn eerste werkdag gehad. Gezellige collega's prachtig restaurant en een heel chil concept. Ook de Amerikaanse gasten zijn erg leuk, Ze willen alles van je weten, en wanneer je verteld dat je voor 4,5 maand alleen naar Aruba bent vertrokken krijg je een tafel met grote ogen en open gezakte mondjes. ''Oh dear! All alone? Without your parents?'' Maar ook de manier van doen en laten, wanneer er een glas drinken omvalt begint iedereen het 'slachtoffer' uit te lachen en wanneer je ze een nieuw drankje aanbied krijg je van alle kanten te horen dat ze dat maar beter niet kan doen omdat de desbetreffende persoon waarschijnlijk al wel genoeg gehad heeft. Vermakelijk volk dus.

Naar mate de dagen verstreken en de avondjes uit zich blijven opstapelen leer je steeds meer mensen kennen. Afgelopen zondag avond naar Mumba beach geweest, waar elke zondag een live band of dj o.i.d is. Heerlijk met je voeten in het zand wat biertjes drinken en gezellige ouwehoeren en lachen met de luitjes om je heen. Onderweg naar het toilet hoor ik ineens 'He Annemarie!' en ik kan je zeggen, dat is heel raar om te horen wanneer je ongeveer 8700 kilometer van huis bent en het niet een van de mensen is met wie je zelf op stap bent.

En aangezien er ongeveer elke avond wel ergens wat te doen is, is het op maandagavond erg leuk in 080, een Hollands café waar op maandagavond na werktijd heel wat horeca lui rondlopen. En inderdaad, erg gezellig. Leuk om in een kroeg weer eens wat Hollandse meezingers te horen. De volgende Arubaanse gewoonte treedt aan.. De vergunning van deze kroeg (in hoeverre je vergunningen hebt op Aruba) loopt tot ongeveer 00:00uur. Dit is natuurlijk niks wanneer je kroeg op horeca volk loopt aangezien die rond dit tijdstip pas vrij zijn. Maar geen vrees, er wordt overal aan gedacht. Iedereen wordt opgetrommeld om naar binnen te gaan en de ramen worden van binnen afgeplakt. Zo. Niemand die ziet dat hier binnen nog mensen zijn, en het feestje kan gewoon doorgaan.

Mocht je nog geen hekel hebben aan de klok, dan krijg je die hier wel. De vooralsnog altijd planmatige en gestructureerde Annemarie begint langzaam te veranderen in; dan maar wat korter douchen en wat minder lang doen over klaarmaken. De zon, het strand, de mensen en de sfeer zijn dan ook veelte aangenaam om te haasten voor zoiets als werk.

Al met al, ben ik hier enorm aan het genieten! Heb het idee dat ik hier al weken zit, gezien alle dingen die ik al heb gedaan en heb meegemaakt. Vandaag lekker genieten van mijn vrije dag, en vanavond (verrassend genoeg) weer een feestje.
Ik ga proberen mijn woord te houden, en jullie binnen een week weer te vermaken met het geen wat ik mee maak! Ook zal ik wat foto's plaatsen!

Maak er allen een mooie week van geniet van het (vooralsnog) mooie weer in Nederland!

Liefs,
Annemarie

(Hier en daar wat vragen gekregen over of ik ook een adres heb hier op Aruba, uiteraard. Onderstaand mijn gegevens) :

Annemarie Sluiter
Cunucu Abao 37
Blue Village room 64
Aruba